Կանո-Կրիստալեսը, հոսելով հեռավոր Կոլումբիայում, իրավամբ վաստակել է աշխարհի ամենագեղեցիկ և ֆանտաստիկ գետի տիտղոսը: Եվ այն կոչվում է նաև «Աստվածների գետ», «Ծիածանը, որը հալվել է», «Հինգ գույների գետ»: Ինչո՞ւ Այո, քանի որ այն բառացիորեն շողում է ծիածանի բոլոր գույներից, կարծես ինչ-որ մեկը այստեղ տոննա տարբեր գույներ է լցրել ու չի խառնել նրանց: Այստեղ հասնելը հեշտ չէ, բայց արժե այն: Զարմանալի չէ, որ Կանո Քրիստալեսը ներառվեց ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության ցուցակում:
Ծիածանային գույները տալիս են ջրիմուռները
Այս վայրի գեղեցկությունը պայմանավորված է ջրային բույսերով, որոնք ապրում են գետի հատակին: Արևի ճառագայթներից լուսավորվելիս նրանք ստեղծում են գեղեցիկ տեսողական էֆեկտ `գրեթե բոլոր հիմնական գույների` կանաչ, ինտենսիվ կարմիր, դեղին, կապույտ և վարդագույն համադրության տեսքով: Արդյունքն իսկական ծիածան գետ է:
Գետի հատակին գունավոր ջրիմուռներն ու քարերը հիանալիորեն տեսանելի են. Ջուրն այնքան թափանցիկ և մաքուր է, որ ասում են, որ հնարավոր է նույնիսկ խմել: Եվ դրանում աղերի և հանքանյութերի բացակայությունը նպաստում է այն փաստին, որ ներքևում գրեթե չկան տիղմի հանքավայրեր:
Կանո-Կրիստալեսը երկար գետ է (ձգվում է ավելի քան 100 կիլոմետր), բայց ոչ լայն և ոչ առատ: Դրա լայնությունը 20 մետրից ոչ ավելի է: Դա Լոսադա գետի աջ վտակն է, որն, իր հերթին, նույնիսկ ավելի մեծ գետի ՝ Գուայաբերոյի վտակն է: Դե, Գուայաբերոն արդեն հոսում է Օրինոկո: Ահա մի շղթա: Այսպիսով, Կաո Քրիստալեսը կմնար սովորական միջին վիճակագրական գետ, եթե ոչ նրա յուրահատուկ գույնը:
Կանո-Կրիստալեսի ժայռոտ հատակում այն ջրային բույսերն են, որոնք «պատասխանատու» են վառ գույներ ստեղծելու համար: Կարմիրը հատկապես ինտենսիվ է, որն առաջացնում է էնդեմիկ բույս, որը կոչվում է Macarenia clavigera: Ջրի մեջ շատ փոքր ձկներ կարող եք տեսնել: Այս տարածքներում բնակվում են նաև 420 թռչունների տեսակներ, 10 երկկենցաղներ, 43 սողուններ և 8 պրիմատներ:
Կանո-Կրիստալես ճանապարհորդելու իդեալական սեզոնը տարվա ընդամենը մի քանի ամիսն է ՝ հունիսի սկզբից մինչև նոյեմբերի վերջ: Այս պահին գետը լցվում է անձրևներով, և այնտեղ շատ ջրիմուռներ են ծաղկում:
Հետաքրքիր է, որ Կանո-Կրիստալեսը այսպես կոչված թաքնված բնական գանձ է: Մինչև 1980-ական և 1990-ական թվականները, գրեթե ոչ ոք, բացի տեղի բնակիչներից, շատ բան չգիտեր նրա մասին (մասնավորապես այն պատճառով, որ այս վայրերում անվտանգ չէր): Զբոսաշրջիկների շրջանում այն սկսեց ժողովրդականություն ձեռք բերել XX-XXI դարերի սկզբին: Եվ պետք է ասեմ, որ հիմա էլ Կանո-Կրիստալեսը մնում է էկզոտիկ և որոշ չափով խորհրդավոր տեղ ոչ միայն օտարերկրյա հյուրերի, այլև հենց կոլումբիացիների համար:
Թարգմանությունը կատրել եմ ռուսերեն լեզվից։ Աղբյուրը:
Մարի Սարդարյան 